کد مطلب:30264
شنبه 1 فروردين 1394
آمار بازدید:20
اگر هدف از آفرينش انسان، تنها عبادت بوده، چرا بعضي، در همان زمان نوزادي، سعادت مرگ نصيبشان ميشود؟
درباره هدف آفرينش در آيات قرآن بيانات مختلفي آمده است كه در حقيقت هر كدام به يكي از ابعاد اين هدف اشاره دارد. از جمله اين ابعاد تكامل، آزمايش و عبادت است. منظور از آزمايش در آيات مربوطه آزمايشي است كه آميخته با پرورش و در نتيجه تكامل باشد و عبادت مكتب عالي تربيت انسانهاست كه پرورش دهنده روح و جان آنهاست. عبادتي كه خدا از آن بي نياز و بندگان براي پيمودن راه تكامل و ترقي سخت به آن نيازمندند. از تكامل نيز در لسان قرآن و حديث گاهي به «قرب به خدا» و يا «عبادت و بندگي» تعبير شده است. به بيان ديگر ميتوان گفت هدف اصلي همان «عبوديت» است و عبوديت اوج تكامل يك انسان و قرب او به خداست و رسيدن به آن از طريق نهايت تسليم در برابر ذات پاك پروردگار و اطاعت بي قيد و شرط و فرمانبرداري در تمام زمينه هاست و نتيجه اين عبوديت «رحمت واسعه خداوند» است. (48) پس هدف خلقت خدايي شدن انسان است و انسانهايي كه به اين حد رسيدهاند مقصود خلقت را دريافتهاند مثل انبيأ الهي و ائمه (:).
پاورقي:
48- نمونه، جلد 9، ص 281 و جلد 18، ص 483 و جلد 22، ص 387
مطالب این بخش جمع آوری شده از مراکز و مؤسسات مختلف پاسخگویی می باشد و بعضا ممکن است با دیدگاه و نظرات این مؤسسه (تحقیقاتی حضرت ولی عصر (عج)) یکسان نباشد.
و طبیعتا مسئولیت پاسخ هایی ارائه شده با مراکز پاسخ دهنده می باشد.